Wpadłam ponarzekać

Mam być szczera? Jest fatalnie. Nie wszystko jest takie jakie chciałabym żeby było. Wiele rzeczy mnie dołuje, nie wychodzi mi to tak jak powinno. Nie powinnam się tym przejmować, a bez przerwy to robię, nie powinnam teraz pisać tego na blogu, a co robię? No właśnie to. Płaczę wieczorem i zapisuję kartkę bzdetami o tym jak mi jest źle i jak w środku cała się trzęsę. Boję się, nic nie jest takie kolorowe. Ile może być tych złych momentów? Dziesięć? Dwadzieścia? Sto? Nie radzę sobie sama. Nie potrafię iść samotnie, ktoś musi być moim oparciem. Nawet najbliższe osoby wydają mi się czasami tymi najdalszymi… nawet one zawodzą w chwilach gdy myślałam że będzie zupełnie inaczej. Okazuje się że zawsze wszystko jest moją winą, mimo że widzę że ktoś specjalnie na moją niekorzyść coś robi. Przepraszam za to „coś” i „ktoś” – nie mam siły tłumaczyć. Szkoła? Z niektórych przedmiotów dobrze, a z niektórych wręcz do dupy. No cóż, zobaczymy co pojawi się na świadectwie, teraz nie będę nic mówiła. Pokażę wam gdy będzie pora, o ile będzie się czym chwalić. Zdecydowanie muszę ograniczyć myślenie o czymś innym niż sprawy ocen… chociaż myślenie o tym pomaga mi w pewien sposób. Wtedy zapominam o innych sprawach, nie związanych z tym tematem. Chociaż nie wiem co gorsze. Oceny również bardzo mnie stresują, wszystkie poprawki.. spędzam całe popołudnia ucząc się, żeby cokolwiek osiągnąć, okazuje się że nie mogę, albo innym razem. Z kolei z tych przedmiotów które wydawały się być w porządku, w chwilę mam się nauczyć i poprawić jedną rzecz, bo coś tam jeszcze brakuje.. Dobrze że przypominają chociaż dziesięć minut przed faktem, bo tak to nie wiem co bym zrobiła? A co i tak zrobiłam? Nic. Jak zwykle nic. Zero.

Przepraszam za być może chaotyczny post i że na razie nie zajrzę na wasze blogi, muszę odetchnąć, pomyśleć, poczytać książki, poleżeć. Przede wszystkim wyłączyć komputer, bo to na chwilę obecną źle mi robi. Jutro zaczyna się weekend, więc postaram się nadrobić to co słychać u was na blogach i napisać recenzję na drugiego bloga. Całuję i trzymajcie za mnie kciuki żebym przeżyła piątek!