Uśmiechamy się

Najwyższa pora wziąć się w garść. I nie mówię tego tylko po to, żeby było, mówię to po to, żeby w końcu przejść od słów do czynów. Najważniejszy jest dobry plan. Zawaliłam sprawdzian z matematyki. We wtorek ostateczna poprawa która da mi jasną odpowiedź: Co dalej ze mną? Zagrożenia nie może mi wpisać, bo już minął czas na oceny proponowane… ale jedynka bardzo mi zaszkodziła i nie ma innej opcji jak poprawa jej. Po prostu nie dopuszczam do siebie takiej myśli. Ten tydzień był jednym z najgorszych, ale tak jak mówiłam… od tej pory koniec tego. Zbliżają się wakacje, nigdzie nie jadę, przynajmniej na chwilę obecną, a w cuda nie wierzę, także mam inne plany. Wiele innych planów, a raczej postanowień. Dotyczą mnie. Bo kogo innego? Bardzo egoistycznie, ale trochę uwagi dla siebie samej też mi się należy. Zamierzam zmienić się przez te wakacje, pokonać swoje słabości, stać się silną, nie załamującą się przy pierwszej lepszej okazji, radzącą ze swoimi problemami osobą. Zapomnę o jednym osobniku który w tym roku dał mi dużo do myślenia. Kończę o nim mówić. Nikomu już nic nie tłumaczę, nie próbuję i nie pakuję się w to. Wiem jak to się skończy, mam to gwarantowane. Popatrzę sobie z boku jak jakaś inna głupia i naiwna się na to nabiera. Powiedziałam dość i jestem zadowolona. Nawet tak bardzo nie boli.. przynajmniej na razie. Po wakacjach zaczynam nowy rozdział. Mam dwa miesiące na zregenerowanie się, zebranie myśli, zrozumienia co robię źle i zaczęcia działać. Muszę dać radę. Spojrzeć na wszystko w innym świetle, lepszym niż do tego czasu. Najwyższa pora.